என் கண்கள் சுமந்த கனவுகளெல்லாம்

என் கண்கள் சுமந்த கனவுகளெல்லாம்

என்னை தழுவிக் கொண்ட
பல்கலைக்கழ
நிராசைகளுக்கு ....என் இதயத்தின்
மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம்!...
சிந்திக் கிடப்பது
சோகமும் துக்கமும் தான்!

பல்கலைக்கழகத்தில்
கற்றகாலத்தினை
நினைக்கும் போது!
என்னை அறியாமலேய
என் கண்களில் துளிர்த்துவிடும
்கண்ணீர் துளிகள
்என் அகராதித் தாள்களில்
மனக்கோலம் என்றவார்த்தை
மட்டும் மங்கலாய்த் தெரிவதேன்?!
பெண் பார்க்க வந்தகோழைகளெல்லாம்...
"பொன்" பார்த்துச்சறுக்கி விழுவதேனோ...??
வேதம் கற்றவர்களும் கூடபொருளாதாரம்
எனும்போது..பேதம் பார்ப்பதுதான்கொடுமையிலும் கொடுமை!'கல்யாணப்" பருவம்எய்திவிட்டால்...மார்க்கத்தை மறந்துவிட்டு மணாளர்களெல்லாம்பணாளர்களாய் பரிணாமம் அடைவதேன்...??